Mensen, mensen, wat was het nog even spannend! Het is zaterdag 13 april, de laatste dag van de competitie ORVWFO; vandaag kunnen we kampioen worden, maar dan moet er nog wel gewonnen worden. Tot vandaag een gedeelde eerste plaats met Mooi Beauty, maar een wij met een voordeliger puntensaldo.
De eerste wedstrijd traden we aan tegen Gruppo Sportivo; een volledig damesteam, dus is de afspraak dat we met maximaal 2 heren in het veld staan. Dat betekende dat de ‘heren’ Dennis, Piet en Thomas bij toerbeurt indraaiden. Vandaag 2 sets van 17 minuten; dit i.v.m. de evaluatie die vooraf had plaatsgevonden. De eerste set verliep heel soepel; ‘Gruppo’ leek nauwelijks een vuist te kunnen maken, terwijl wij alles uit de kast haalden en een behoorlijk niveau lieten zien. Setstand: 14-26. De buit leek (bijna) binnen … . Dat je geen ‘hei’ moet roepen vóór je over de brug bent bleek wel in de tweede set. De rollen waren nu omgedraaid. Gruppo kwam terug en hoe! Na ca 10 minuten spelen keken we tegen een achterstand aan van 15-10. Dennis had de afspraak ‘maximaal 2 heren’ wat al te letterlijk opgevat; na een verkeerde beenbeweging verliet hij het veld met een (waarschijnlijk) zweepslag. Het ‘herenprobleem’ was daarmee opgelost, maar voor Dennis zelf een domper die natuurlijk graag tot het einde had meegespeeld. In de laatste 6 minuten wisten we onze achterstand enigszins in te lopen, maar het bleef billen knijpen langs de kant (en ook in het veld …). Met een fenomenale service serie van Els kwamen we in de laatste 3 minuten langszij en kwamen we weer helemaal terug in de wedstrijd. Eindstand: 21-24! De opluchting was groot; verlies zou immers betekenen dat we, gezien het uitstekende spel van Mooi Beauty, de eerste plaats wel konden vergeten.
In de tweede set bonden we de strijd aan tegen Madjoe; hier min of meer hetzelfde verhaal. In de eerste set was het VVW dat de overhand had; een ruime overwinning in de eerste set: 12-31. In de tweede set ging het in het begin gelijk op. Ondertussen was tot mijn grote verrassing onze voorzitter Pierre de zaal in gekomen. Wat was ik blij dat ik hem kon vertellen dat we de eerste wedstrijd tegen Gruppo Sportivo uiteindelijk toch naar ons toe hadden getrokken. Hij kwam immers niet zomaar … . Na een gelijk opgaande strijd in de eerste helft van de tweede set wisten we uiteindelijk ook deze op onze naam te schrijven: 19-31. Het kampioenschap was binnen! Vanuit de vereniging werden we door Pierre letterlijk en figuurlijk in de bloemetjes gezet. Een extra kroon op ons werk. In het Sportcafé vond nog de officiële bekendmaking plaats met als prijs een heerlijke Jodekoek. Samen met een ‘door de ‘bank’ geschonken bittergarnituur (dank je wel, meiden) hebben we er nog een klein feestje van gemaakt.
We hebben een heel mooi seizoen achter de rug; wat een enthousiasme en sportiviteit. Bedankt allemaal voor de prachtige middagen in De Sluis. Ik vond het alle keren een genot om mee te maken.
Tot woensdag.
Ben