… maar voorlopig geen vuiltje aan de lucht. Het is 18 januari: we mogen weer! Buiten is het koud en mistig en rijden we door het Westfriese landschap richting Hoogkarspel voor alweer de 5e competitiedag in De Sluis. Het eerste deel van de competitie hebben we met volle winst afgesloten: 24 punten uit 8 wedstrijden; meer punten is niet mogelijk. Vandaag treffen we twee teams die beide volledig bestaan uit alleen maar dames: Gruppo Sportivo en WSW. Dat betekent dat wij maximaal 2 heren in het veld mogen hebben; een terechte afspraak die aan het begin van het seizoen is gemaakt. Om 12.30 u eerst fluiten en tellen – Dennis moet alles strak regisseren – en om 13.30 u de eerste wedstrijd; onze vaste supporter Monique heeft zich al op de bank geposteerd. Meteen wordt duidelijk dat we de wedstrijd niet cadeau krijgen, oftewel: we moeten er wat voor doen; dat is alleen maar leuk. De eerste set gaat mooi gelijk op; zullen we dan toch een keer een punt moeten ‘inleveren’? Met een prachtige servicebeurt van Bea weten we deze set toch naar ons toe te trekken: 21-18. In de tweede set komen we meer in ons spel en dat zetten we voort in de derde set: resp. 27-14 en 24-16. We weten weer dat we moeten ‘werken’ voor onze punten. In de tweede wedstrijd treffen we WSW. Inmiddels schuift tot onze grote verrassing onze tweede vaste supporter aan op de bank: Trees. (Geweldig dat je deze stap hebt genomen, Trees.) Een prachtige wedstrijd met aan twee kanten heel mooi spel. Ook nu moeten we alles uit de kast halen, want onze tegenstander geeft zich ook niet zomaar gewonnen. De eerste 2 sets weten we binnen te ‘harken’: 24-19 en 25-15. De derde set wordt het loeispannend; WSW ruikt een overwinning en eerlijk is eerlijk: een setwinst zou verdiend geweest zijn. In de laatste 14,5 minuut staat het 21-20 in ons voordeel. De opslag gaat naar WSW en je raadt het al: zij maken in de laatste paar seconden de gelijkmaker; nogmaals: dik verdiend. Twee prachtige wedstrijden waar we met elkaar heel mooi op terug kunnen kijken. Na afloop nog even nagenieten en napraten in het Sportcafé over een welbestede en succesvolle middag. Geen ‘volle bak’, maar wat is nu een halve punt …; tegen een tegenstander als WSW is dat zeker niet erg. Voorlopig staan we nog fier bovenaan.
Ben